Towarzysze z watahy księżyca w pełni: Smok feniks

Legenda

Nightwood zawsze był lasem, z którego ludzie czerpali pełnymi garściami dary Matki Natury, ale także miejscem, którego się bali. Niewielu ludzi było takich, których Nightwood przyzywało i odkrywało przed nimi swoje tajemnice. Pozostali zgarbieni nad jarzmem, na polach rodzących liche plony, spoglądali na puszczę z nadzieją na lepszy byt, ale i ze strachem przed dziwami, które się tam chowają. Szczególnym przerażeniem napawały ich smoki - brutalne, uskrzydlone bestie, pojawiające się jakby znikąd, atakujące pozostawione bez opieki stada chudego bydła, wzbudzające panikę wśród owczych kierdeli i mieszkańców wsi, wiosek i wioseczek. Zdarzało się, że gady władające ogniem zaczajały się nawet na kobiety zbierające w lesie grzyby czy na samotnych pastuszków. Z głowami pełnymi mrożących krew w żyłach opowieści o potworach porywających nieuważne dzieci czy palących ledwo dojrzałe, liche zboże ludzie szeptali o smokach z trwogą i nienawiścią. Nie przychodziło im do głowy, że smoki były tu pierwsze, od zawsze, zanim jeszcze człowiek zaczął karczować las i stawiać pierwsze domy, a zachowanie gadów jest podyktowane ich zwierzęcą naturą.
Ten, kto odważył się przeciwstawić niebezpiecznemu wrogowi (a zazwyczaj tchórzliwe serca pozwalały na zaatakowanie ciekawskiego smoczego pisklęcia, które nieopatrznie oddaliło się od gniazda i zawędrowało w pobliże ludzkich siedzib) i udało mu się go pokonać, stawał się bohaterem i śpiewano o nim pieśni. Jednak na miejsce zabitego smoka pojawiały się kolejne, a rozrastające się wsie i przysiółki potrzebowały coraz więcej ziemi do gospodarowania. Karczowano nowe lasy i polowano na zwierzynę, zabierając smokom i ziemię, i pożywienie.
Konflikt pomiędzy ludźmi i smokami zaogniał się. Wtedy rada wójtów wiosek okalających Nightwood, wciskających się coraz bardziej i bardziej w knieję, postanowiła raz na zawsze pozbyć się gadziego problemu.
- Spalmy las! - zakrzyknął jeden z rajców, a reszta przytaknęła z zapałem.
Ogień podłożono w nocy, w wielu miejscach jednocześnie. Przygotowany wcześniej chrust zajął się szybko, później głodne płomienie przeskoczyły na zalegające na dnie lasu gałęzie, a dmuchający mocno wiatr przenosił ogień coraz dalej i dalej.
Wkrótce Nocny Las gorzał. Pożar trawił korony drzew, a oszalałe ze strachu zwierzęta szukały drogi ucieczki z piekła. Zaskoczone ogarniającą gęstwinę pożogą, nie wszystkie ze smoków zdołały salwować się ucieczką. Gryzący dym oślepiał bestie, popiół gryzł w płuca, pęd gorącego powietrza utrudniał ucieczkę nawet takim wspaniałym lotnikom. Rozdzierający ryk palonych żywcem gadów zagłuszał huk płomieni. A jednak puszcza obroniła się przed całkowitym zniszczeniem.
Ogień nie znalazł dość pokarmu na rozległych bagnach i torfowiskach, a strumyki i rzeki okazały się przeszkodą nie do pokonania. Rankiem, po pożarciu dostępnego paliwa, ogień zamarł. Pchani ciekawością gapie patrzyli na dymiące szczątki drzew i osmalone, sterczące kikuty pni, ale na horyzoncie las pysznił się wciąż żywą zielenią. Tu i ówdzie dało się zauważyć spopielone ciała tych stworzeń, które nie zdołały umknąć czerwonemu kurowi. Ludzie nie docenili sił natury, zlekceważyli potęgę władających magią stworów zamieszkujących las. W blasku pierwszych promieni słonecznych nadleciały feniksy, które swoimi łzami skropiły gadzie ciała. Smocza magia, obecna w każdej ich komórce i magia feniksów zlały się w jedno.
I oto z popiołów podniosły się czarne, błyskające ogniem sylwetki. Wysoki, zatrważający ryk przeszył powietrze, a ludzie rozpierzchli się w popłochu. Z żaru odrodziły się niezwykłe istoty, cudowne Smoki Feniksy o płomiennych duszach i roziskrzonych ciałach, śpiewające tryumfalną pieśń o zwycięstwie nad żywiołem ognia. Sukces ludzi został przekuty w porażkę - gady nie zniknęły, a spalony las nie raczył już ludzi swoimi skarbami.

Charakterystyka

Te szlachetne smoki posiadają niezwykłą odporność na płomienie, sprawiającą, że nawet wielkie, szalejące wokół nich pożary nie sprawią im najmniejszej krzywdy. Przejmując nieco magii feniksów, dzięki ich łzom potrafią wytworzyć niezwykłą więź z tymi ptakami, więc potrafią je przywołać na pomoc i zaczerpnąć od nich niektórych czarodziejskich mocy.